AFSCHEID VAN JUF ANK

Donderdag 2 juli was de laatste schooldag voor juf Ank Hoekstra-Adema. Zij stond vanaf 1979 met tussenpozen voor uitbreiding van een eigen gezin met vier kinderen, een kwart eeuw voor de klas. Ank begon als leerkracht in Nes, vlakbij haar geboortedorp Paesens. Later was dat onder de vlag van de Vereniging Protestants-Christelijke Basisonderwijs (PCBO) Ferwerderadiel. ,,Ik bin nei ús trouwen yn 1979 foar de klasse begûn. Dat wie yn in tiid dat je ophâlden mei wurk, as je sels bern krigen. Doe’t wy yn 1989 yn Ferwert kamen te wenjen, siet ik dêr al gau yn it skoalbestjoer en stie ik net lang dêrnei al wer foar de klasse as ynfalkrêft. Dat is yn de jierren hieltyd mear wurden by Op Streek yn Ferwert en De Ikker yn Blije. De ôfrûne fjouwer jier waard dat Aasterage yn Marrum.’’
Juf Ank begon met groep 1 en had in de jaren daarna leerlingen van alle leeftijden. De laatste jaren was het groep 3, de leeftijdsgroep van vijf, zes jaar. Die kinderen de basisprincipes van lezen, taal en rekenen bijbrengen, had haar voorkeur. ,,Op dy leeftyd ûntdekke bern hoe moai as is dat je letters werkenne. It moaie is de ferwûndering by bern as dy nei in paer moannen sjogge dat letters in wurdtsje foarmje en dat sy sa oan ‘e ein fan it skoaljier al lêzen kinne.’’
In al die jaren dat juf Ank voor de klas stond, maakte zij tal van veranderingen en verschuivingen mee in het basisonderwijs. Ze kon dat als leerkracht ervaren, maar tegelijk ook als mem en beppe. De Ferwerter beleefde het zo van alle kanten dat in het onderwijs al op jonge leeftijd steeds meer van kinderen wordt gevraagd. ,,It moaie fan al dy feroarings yn lesjaan is dat bern no net allinnich mar stil sitte moatte. Sy krije der sa earder aardichheid oan om te learen en harren te ûntwikkeljen. It is hiel moai om dêr yn mei te gean, mar ik fyn dat bern ek tiid hâlde moatte om te boartsjen.’’
Coronamaatregelen zorgden er voor dat het laatste schooljaar anders afliep dan gedacht. Bewondering kreeg Ank vooral ook voor de ouders die hun kinderen thuis zo goed mogelijk moesten begeleiden met huiswerk. ,,Je fernamen al gau dat dizze perioade foar guon âlders hiel dreech wie. It wie dêrom foar ús belangryk om it húswurk minimaal te hâlden. Om âlders net te oerladen, wie it soms better dat de bern ekstra oeren op skoalle kamen.’’  
Minder goede herinneringen heeft Ank (64) aan de periode dat zij ‘opgebrand’ niet in staat was haar werk te doen. Het gevoel van te hoge werkdruk buiten het lesgeven, dat drong zich weer op. Ank koos er daarom voor om dit jaar een punt achter dit werk te zetten. ,,Ik fyn en fûn dit wurk hiel moai. Mar ik moast foar my sels kieze en dat ha ik dien. Ik hoech my nei dizze simmer net noch wer in kear op te laden foar it nije skoaljier. Sa krij ik no mear tiid foar oare dingen, lykas kuierje en hantwurkjen. En dat fielt no wol goed.’’