'Fan it ien kaam it oare en it is allinnich mar hieltyd mear wurden...'

PUNT ACHTER
DE SEEDYKSTERTOER

De zaak stond al enige tijd te koop en tot deze herfst leek het nog heel ver weg dat de knoop doorgehakt kon worden. Maar nu alles definitief is, komt het afscheid heel snel dichterbij met tegelijk de emoties en heel veel herinneringen die boven komen drijven. Voor Gerben en Aukje Visbeek zal het wennen zijn. Niet meer de toeloop van bezoekers, er hoeft niets meer geregeld te worden voor recepties, vergaderingen en excursies door het buitendijks gebied, de uitkijktoren kan dicht en de camping gaat niet meer open.
Voor Gerben is dit misschien wel de grootste verandering in zijn leven. Hij verlaat de plek waar hij geboren is en opgroeide, waar heit Douwe samen met omke Rienk vlak voor de Tweede Wereldoorlog begon te boeren. Gerben werd er in 1960 opvolger en  nam in 2000 het besluit om te stoppen met het melkveebedrijf. Bijna alle vee ging het volgend voorjaar weg en land achter de zeedijk werd verkocht aan It Fryske Gea. ,,It spûke my al langer yn 'e holle om in terraske te begjinnen en ek de silo ferboue, dat hie ik al folle earder betocht. Oerdei wat minsken om 'e doar en ferdivedaasje, dat like my wol wat. Mar ik hie mei myn boereferstân net betinke kind dat oeral safolle regels foar wienen. Dat makke it der net altyd allike maklik op.''
Maar toch: er kwam een zaal voor grote gezelschappen, de stal werd een kantine, er volgde in 2003 een camping naast het bedrijf, de ruim 20 meter hoge voersilo werd omgebouwd tot een uitkijktoren met een geweldig uitzicht op het waddengebied en al gauw werden tal van in- en outdoor activiteiten georganiseerd.
,,Fan it ien kaam it oare en it is allinnich mar hieltyd mear wurden. Mar ik wit no ek dat wy miskien wolris wat tefolle hea op 'e foarke namen'', zegt de nu 66-jarige Marrumer, die in al deze jaren in alles werd ondersteund door zijn vrouw Aukje, dochter Janna en oproepkrachten als het echt heel druk was.  
Op 31 augustus 2001 was officieel de start van een compleet nieuw  recreatiebedrijf: De SeedyksterToer. In plaats van 'buorkjen' veranderde het werk in klaar staan voor gasten, de camping beheren en excursies leiden die het buitendijks gebied toegankelijk maakten voor een groot publiek. De SeedyksterToer werd vooral bekend door de dobbepaarden. De reddingsactie van de kudde paarden werd in de eerste week van november 2006 gecoördineerd vanuit De SeedyksterToer. Tot op de dag van vandaag komen bezoekers langs om die herinneringen op te halen en met eigen ogen willen zij zien waar de dobbepaarden stonden.
Inmiddels is het dus zover dat alles ontruimd moet worden om het bedrijf 1 maart 2021 schoon achter te laten en de overdekte toerwagen staat te koop. Het Juttersmuseum, alles wat herinnert aan de dobbepaarden, een verzameling van 'boere ark', speelattributen voor jonge gasten, de expositie met een unieke collectie gereedschap en foto’s van ‘slykwurk’, een uitstalling van vliegtuigonderdelen en bomscherven uit de Tweede Wereldoorlog, de camping en nog heel veel meer, wordt komend voorjaar voorgoed verleden tijd.
Ondanks alle beperkingen van dit jaar, kijkt de familie Visbeek met een dubbel gevoel terug op een mooi laatste zomerseizoen. Drukte op de camping maakte het zelfs nog leuk aan de zeedijk. ,,Der foel troch koroana fanalles fuort en groepen hawwe wy net hân. Mar wy hawwe it hjirsmoardrok hân mei oernachtings en it rint ek yn 'e hjerst noch troch'', zegt Aukje. ,,Wy hienen dizze simmer mei sa'n 750 gasten it dûbele oantal minsken op 'e kamping. Ik moast der soms foar oppasse dat wy gjin dûbele boekings hienen, safolle minsken wisten ús te finen.''
De SeedyksterToer trok in 20 jaar mensen uit alle hoeken van de wereld. De nieuwe eigenaren slaan komend voorjaar een andere weg in, zij gaan zoals het er nu uitziet een richting op die vooral liefhebbers van kunst zal trekken. Gerben en Aukje Visbeek hopen op een periode met vooral meer tijd voor zichzelf, de kinderen en pake- en beppesizzers: ,,Wy sille it misse. Mar der komt no hooplik mear tiid foar wat oars as wurk.''